Dave Budha heeft vandaag zijn langverwachte debuutalbum Mooie Droom uitgebracht onder de vlag van het label Noah’s Ark.
Twee EP’s en een Edison-nominatie in 2017, een maxi-single in 2018, meerdere co-signs van Tim Hofman en een sterk optreden op Noorderslag begin dit jaar; eigenlijk stond Dave Budha niks in de weg om van 2019 zijn jaar te maken. En toch duurde het nog ruim een halfjaar voordat zijn debuutalbum verscheen. Op de vooravond van de release sprak Soundflow met hem in Utrecht.
“Op Noorderslag kreeg ik goede recensies en daarna wilden we doorpakken, maar ik was er nog niet klaar voor. Ik ben best wel kritisch”, aldus Dave Budha, tevreden sippend aan een biertje in Utrecht, de stad waar hij zijn opleiding aan de Herman Brood Academie (HBA) voltooide. “Het was een heftige periode, die veel van mij en m’n omgeving heeft gevraagd. Het is best intens om een album te maken. Ik heb ook een social media stop gedaan. Ik had er echt geen zin meer in. Ik begaf me pas weer op de socials nadat ik m’n nieuwe single Bloemetjes had uitgebracht.”
Explosie van kleuren
Zijn debuutplaat Mooie Droom is naar eigen een zeggen verlengstuk van z’n eerdere muziek, maar ook een doorontwikkeling. “Het is beter, completer en volwassener. Ook ben ik beter en meer gaan zingen. Het schommelt heel erg tussen geluk, depressie, afwijzing, liefde en euforie. Het is bijna tegen het bipolaire aan. Dat maakt het een mooie droom, een explosie van kleuren. Alles zit erin en dat vertaalt zich zowel in tekst als muziek.”
De tracks van Dave ontstaan op een organische manier. “Het ene moment heb ik een voicememo opgenomen met een melodie en het andere moment beginnen Jopie en Rijnbaart (producerduo met wie Dave veel samenwerkt, red.) akkoorden te spelen en ga ik daar op neuriën. Soms krijg ik een beat toegestuurd en ga ik daar op schrijven. Er is geen vaste formule.”
De diversiteit in Dave z’n muziek is niet verrassend. Al op jonge leeftijd ontstond bij hem de liefde voor de muziek in het algemeen en voor het Nederlandse lied in het bijzonder. Van de kleinkunst van Herman van Veen tot de tracks die Winne maakte met Kapitein Mo. In de thuishaven van Winne, Rotterdam, komt Dave met enige regelmaat. Hij werd er geïntroduceerd bij verschillende artiesten door Lefensman en studiegenoot Maximilli.
Stad en land
Toch blijft Dave trouw aan de plaats waar hij opgroeide, het Brabantse Zevenbergen. “Ik heb heel lang gedacht dat ik altijd in de stad wilde wonen. Ik kom er graag, ben er ook bijna elke dag voor m’n muziek, maar ik merk dat ik juist daardoor steeds meer Zevenbergen ga waarderen. Er is rust, ik ben gevoelig voor prikkels en in de stad heb je die continue om je heen. In Zevenbergen heb ik dat minder en voelt het heel erg vertrouwd. Ik ken daar iedereen.”
Buiten Zevenbergen zijn er steeds meer Nederlanders die Dave Budha leren kennen. Onlangs verkocht hij binnen 2,5 week de bovenzaal van Paradiso Amsterdam uit. “Ik ben een gelukkig man, dat gaat een mooie avond worden! Ik heb een goede, trouwe fanbase, maar het zou fijn zijn als ik die kan vergroten. Ik denk ook dat het iets is dat gestaag gaat bij mij, op die manier ga je ook langer mee. Als je echt een fanbase opbouwt met je muziek in plaats van alleen een hit. Neemt niet weg dat ik geen hit wil scoren, natuurlijk wil ik dat, maar ik ga niet de studio in om een hit te scoren.”
Blik naar buiten
Het zou daarentegen heel goed kunnen dat Dave een hit gaat scoren met zijn nieuwe single met zangeres Maan. Zijn favoriete Nederlandse zanger, Ramses Shaffy, scoorde zijn grootste hits met een zangeres genaamd Liesbeth List. Overigens is Maan niet de enige die een bijdrage mocht leven aan de Mooie Droom van Dave Budha. “Er staan een stuk of zes collabs op het album. Dat is voor mijn doen heel veel. Meestal werk ik samen met artiesten die ik echt al ken. Ik zat zo comfortabel op m’n eilandje, dan is het moeilijk om daar andere mensen op te laten. Ik merk dat ik nu steeds beter wordt in muziek maken met andere mensen.”
Dat Dave steeds meer een blik naar buiten heeft uit zich niet alleen in z’n muzikale samenwerkingen. Nadat hij vorig jaar z’n opleiding aan de HBA had afgerond begon hij met een opleiding Geestelijke Verzorging. “Die opleiding vond ik heel sick, want het is een soort van maatschappelijk werk, maar dan meer vanuit een spirituele, religieuze invalshoek. Ik ben zelf niet gelovig, geloof niet in een kerk, maar ik geloof wel in ‘een God’ en dat er ‘iets is’. Vanuit die optiek ga je dan proberen om mensen te helpen en te begeleiden. Tijdens m’n studie leerde ik veel over andere religies, filosofieën en sociale wetenschappen.”
Op de vraag waarom hij na afronding van z’n opleiding aan de HBA (en met twee EP’s op zak!) nog aan een nieuwe opleiding begon antwoord hij: “Ik dacht dat ik het er wel even bij kon doen. Er is ook meer in het leven dan alleen maar muziek. Dit is een opleiding waardoor ik wijzer zou kunnen worden en daarnaast ben ik iemand die graag mensen helpt. Dat kwam hier heel mooi samen. Daarnaast weet je ook niet of het gaat lukken met de muziek.”
Kunst staat voorop
Toch was het voor Dave een bewuste keuze om uiteindelijk te stoppen met Geestelijke Verzorging en zich volledig te richten op de muziek. “Als artiest zijnde is het best wel lastig om je shit together te krijgen. Je bent best wel afhankelijk van anderen. Voor nu weet ik alleen dat ik het sickste album heb gemaakt dat ik had kunnen maken in de deze anderhalf jaar tijd. Tuurlijk wil ik heel graag dat het succesvol wordt, maar de kunst staat wel op nummer 1 bij mij. Dat is het allerbelangrijkst.”
