Het derde album van Sef, dat 24 maart verschijnt, draagt de titel Excusez Moi. De rapper vergelijkt het zelf met ‘iemand opzij duwen, maar dan wel pardon zeggen’. Geen echte verontschuldiging dus. “Sorry zeggen is een teken van volwassenheid, maar als je het niet meent, betekent het niets.”
Eigenlijk vindt de 32-jarige Sef (voluit: Yousef Gnaoui) niet dat hij zich hoeft te verontschuldigen voor zijn nieuwe plaat. “Ik heb helemaal gedaan wat ik zelf wilde doen.” De titel ontstond dan ook min of meer zomaar. Hij heeft altijd een lijstje in zijn telefoon met mooie woorden of uitdrukkingen. Als hij eventjes vastloopt dan kijkt hij daarop. “Er zit altijd wel iets bij dat ik gebruik of dat iets anders triggert.”
Sef is geen sorry-zegger. Hij noemt zichzelf ‘best koppig en eigenwijs’. “Ik moet echt het gevoel hebben dat iemand mijn sorry verdient. Anders wordt het al snel ‘sorry maar..’ en ‘sorry maar..’ is geen sorry.” Spijt bestaat volgens de rapper. “Als je ergens aan terugdenkt met buikpijn. Je kunt het niet veranderen je kunt alleen zorgen dat je het niet nog een keer doet. Dat je situaties leert herkennen..”
Excusez Moi staat weer bol van typische Sef-tracks: liedjes die op het eerste gehoor luchtig, bijna simpel en in ieder geval makkelijk verteerbaar lijken, maar uiteindelijk vrijwel altijd een diepere boodschap bevatten. Een typisch Sef-liedje denk je bij de eerste paar keer luisteren door te hebben en dan opeens komt er een extra, andere of diepere betekenis om de hoek. Geconfronteerd met die korte analyse veert Sef op. “Ja, dat wil ik ook echt! De artiesten die ik het tofst vind die trekken je binnen met iets aangenaams, maar als je goed luistert en wíl kan je er meer in vinden. Dat vergt wel good will van de luisteraar. Als je naar Kanye West luistert en je vindt hem een lul, dan is het heel makkelijk om het via zijn teksten bevestigd te krijgen. Maar als je hem vet vindt en je gelooft in zijn goede bedoelingen dan kun je die er in terughoren. Het kost wel wat, maar ik vind dat je dat wel mag vragen van je luisteraar.”
De meest serieuze track van zijn nieuwe plaat is volgens Sef Liefde, met Dio en Faberyayo. In tegenstelling tot veel van zijn andere nummers zit de boodschap daarin niet diep weggestopt, maar ligt hij aan de oppervlakte. “Ik vond dat er nu zoveel negatieve, ongenuanceerde meningen de wereld in worden gepompt, dat ik niet niks kan zeggen. Het liefst doe ik dat wel, laat ik mijn muziek daarbuiten, maar nu moest ik er iets over zeggen.” Van een rechtstreeks verwijt aan specifieke personen is geen sprake. “Ik had het kunnen hebben tegen iemand als Geert Wilders, maar ik besloot het breder te houden. Ik spreek iemand aan op zijn menselijkheid. Niet door te zeggen: ‘je bent een lul’, maar: ‘ik geloof niet dat je geen hart hebt’.”
Sef werd in oktober vorig jaar vader van een zoon: Aziz. Op de vraag of hij zich zorgen maakt over de wereld waarin zijn kind op zal groeien, volgt een diepe zucht en een stilte van zeker vijf tellen. “Ik maak me soms wel zorgen over welke kant we uit gaan. Maar ik kijk ook naar de mensen om me heen: jonge mensen die ruimdenkend en open-minded zijn. Kijk naar hoe mensen muziek consumeren: niemand luistert meer naar één genre, iedereen luistert naar van alles. Je hebt rap/punk/techno-kids die alle drie de dingen vet vinden, die maken geen onderscheid. Mijn zoon heeft blauwe ogen en heet Aziz, dat kan gewoon, daar gaan we naartoe.” Geregeld werd hem gevraagd of het wel een goed idee is om zijn kind aan Arabische naam te geven, in een tijd waarin dat kan tegenzitten tijdens bijvoorbeeld het solliciteren. “Ik ga niet toegeven aan een belachelijk systeem. Dat hij geen reactie zou krijgen op een sollicitatiebrief, dat is zó’n absurde situatie. Ik hoop gewoon dat mijn vriendin en ik hem sterk genoeg kunnen maken zodat hij ermee om zal gaan net zoals wij.”
De vorige plaat van Sef heette In Kleur en had eigenlijk maar één doel: dat het fris en kleurrijk zou klinken. Hij had de opvolger Excusez Moi bijna Bloemen genoemd, maar vond dat er toch te veel op lijken, terwijl het een nieuwe, andere plaat is. Duidelijk maakt het in ieder geval hoe gefocust hij is op diversiteit. “Dat maakt de wereld toch vet? Weet je hoe vet het is dat als je eten bestelt, je kunt kiezen uit Chinees, Japans, Surinaams, Thais, Vietnamees? Dat is rijkdom! Variatie is rijkdom.”
Het interview vindt een week voor de Tweede Kamerverkiezingen plaats. 24 maart, de dag van zijn albumrelease, staat in de agenda van Sef dikker onderstreept dan de vijftiende. “15 maart is nú. En het wordt heftig. En misschien kut. Maar het zijn niet de laatste verkiezingen ooit. Laten we hopen dat mensen gaan stemmen op de partij die zij het best vinden in plaats van de partij die het het minst slecht gaat doen. Daarvoor is er een meerpartijenstelsel. Ikzelf voel steeds meer voor de kleinere, idealistische partijen die echt voor iets gaan staan en niet alleen maar de grootste willen worden.” Drie dagen voor de verkiezingen moedigt Sef zijn volgers via Twitter nog eens aan te gaan stemmen. “Let love rule”, schrijft hij erbij.
