“Kijk eens, je broodje.” TopNotch-manager David Koster voegt er lachend aan toe: “Duurzaam.” De keuze van ontvanger Tourist LeMC is tekenend: met zijn weloverwogen raps en zangteksten verovert hij de harten van luisterend Nederland en België. Zijn nieuwe album En Route is een volgende stap.
Zijn muziek heeft wat weg van de muziek van Twarres. Je weet met Tourist lang niet altijd wat hij eigenlijk zegt of bedoelt – als het niet in onverstaanbaar Vlaams is, dan wel met wat Frans getinte woorden – maar door de prachtige muzikale omlijsting blijf je van begin tot eind geboeid. En Route is een album dat de luie mens even opzet voor het slapen gaan, of op weg naar huis van een lange werkdag. Voor zover je de teksten kunt volgen, is het ook een plaat die je makkelijk kunt opzetten voor een dagelijkse dosis levenslessen.
De sound van Tourist is gaandeweg zijn muziekcarrière steeds muzikaler geworden. De invloeden van hiphop blijven constant aanwezig door de scherpe drums, maar akoestische instrumenten hebben de overhand. Door de geroutineerde muzikanten en volkszangers waarmee hij aan het album heeft gewerkt, kon hij zijn muzikale dromen navolgen.
“Ik heb het gevoel dat ik mezelf meer heb gevonden. Het is inderdaad nog muzikaler, nog meer gezongen. Het voelt goed aan om te zeggen dat ik altijd vertrek vanuit hiphop, maar het heeft een groot kleinkunstgehalte. Je zou ermee op de straathoek kunnen staan. Het zit in mij om serieuze thema’s aan te snijden. Misschien ben ik gewoon niet grappig genoeg”, zegt hij, tegenstrijdig genoeg gevolgd door een grote glimlach op zijn gezicht.
En Route maakt min of meer een einde aan de zoektocht naar zijn eigen identiteit als muzikant. Met zijn dertig jaar en een baan als maatschappelijk werker was het voor hem geen optie meer om zijn teksten te doorspekken met schuttingtaal. “Toen ik begon met muziek maken, ging het nog puur om hiphop. Op een bepaald moment dacht ik: dit zie ik mezelf niet tot mijn dertigste doen. Hoe moet je dan verantwoorden dat je vloekwoorden in je teksten gebruikt en bijbehorende thema’s aansnijdt?”
Dat men in Nederland sowieso al veel moeite heeft om zijn teksten van begin tot eind te volgen, is voor hem geen argument. Het dialect is zijn wapen om zichzelf te onderscheiden. “Toen ik twee jaar geleden op Definitie van Hiphop in Tilburg stond, kwamen er allemaal Nederlanders naar mij toe om te zeggen dat ze mijn muziek luisterden. Dat verbaasde me. In België hebben ze er soms ook al moeite mee, dat dialect. Ik verwacht totaal niet dat ik straks de nieuwe Twarres word, maar ik moet zeggen dat we met de laatste single Koning Liefde relatief ook al wat succes hebben op de Belgische radio. Dat had ook niemand verwacht. Hoe meer het kan groeien, hoe beter.”
